شبكه كتابخوانان حرفه اي ايران. يا تن رسد به جانان يا جان ز تن برآيد. بگشاي تربتم را بعد از وفات و بنگر. کز آتش درونم دود از کفن برآيد. بنماي رخ که خلقي واله شوند و حيران. بگشاي لب که فرياد از مرد و زن برآيد. جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش. نگرفته هيچ کامي جان از بدن برآيد. از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم. خود کام تنگدستان کي زان دهن برآيد. گويند ذکر خيرش در خيل عشقبازان.

توقف های گاه به گاه. گاهی آنقدر سرگرم زندگی می شویم. که زندگی کردن فراموشمان می شود. تا 5 سالگی عاشق خودکشی. بودم تا بتونم دستم رو به خدا برسونم و دستاش رو توی دستم بگیرم . ۷ ساله که شدم گفتم نه آدما خوکشی. می کننن چون کنجکاون بدونن اون ور چه خبره . ۸ سالگی فکر می کردم خودکشی. فقط ماله دوست دختر دوست پسرا ست . ۹ ساله که شدم فهمیدم خودکشی.

با و بۆران و خۆم وتۆم. له نامهردی و وهفای یار ڕووم له دهرده. گهڵا گهر جێ نه هێڵێ دار مهرده. ئهوا ئاگر بڵێسهی دا له ئاسمان. له شایلۆغانی تۆ دا من چ خهمبار. ئهوا کاژم دهخاتێ خهم وهکوو مار. له هار و هاجی ڕۆژگاره چ بێداد. دهکهم زار و دهکهم زار و دهکهم زار.